|
A
teacher from an art academy writes an email to Kate about a debate at
his school about feminism and Kirac. He wants to give us a heads up.
They are not going to cancel the presentation, but there is a radical
feminist who strongly opposes our coming to the school.
Kate replies with her thoughts on the matter. May 10, 2018 ''Ik hoop dat de revolutionaire feministe ook aanwezig zal zijn; mijn ervaring leert dat mensen die bezwaar maken tegen onze komst er uiteindelijk voor kiezen zelf niet te komen. Dat zou jammer zijn. De reden dat ik hoop dat ze er zal zijn, is dat er een groot verschil is tussen "kirac van de media beeldvorming" en "stefan en kate in het echt". Je kunt ons namelijk alles vragen en wij kunnen alles toelichten, met een menselijke maat die in de beeldvorming totaal verloren gaat, en waar wij in onze afleveringen natuurlijk mee spelen, omdat we dit betekenisvol achten: in zoverre is wat wij doen een kunstvorm met opinierend materiaal. Ik beschouw aflevering 9 over harvey weinstein als een reflectie op dergelijke media beeldvorming (in dit geval van Weinstein en de verschillende vrouwen) die ten koste gaat van de complexiteit van het verhaal in zijn geheel, en ook ten koste van de complexiteit van de rol van vrouwelijke seksualiteit in deze -ik beschouw dat als een vorm van onderdrukking. Interessant is bijvoorbeeld dat de grote stuwers van dit weinstein verhaal mannen zijn: de New Yorkse openbare aanklager en de journalist Ronan Farrow. Wat drijft hen? Wat drijft de vrouwen om hun verhaal te doen, en wat drijft Weinstein? Mijn verhaal in de aflevering is dus geenszins een poging om de vrouwen zwart te maken, of Weinsteins gedrag goed te praten (ik denk namelijk dat het inderdaad een hele vervelende man is), maar is veel meer de uitdrukking van het verlangen om te begrijpen wat daar nou aan de hand is, zowel met Weinstein en die vrouwen, alsook met het "Weinstein schandaal" als cultureel fenomeen. Ik wantrouw het imperatief waarmee de metoo beweging zich als een positieve ontwikkeling voor mij als vrouw aandient, niet alleen omdat ik me afvraag in hoeverre het een kortstondig, door opportunisme gedreven fenomeen is, maar ook omdat het een generaliserende beweging is die alleen oog voor mij heeft zolang ik me braaf met mijn categorie "vrouwzijn" vereenzelvig; een geestelijk keurslijf dat ik ervaar als een bedreiging voor mijn emancipatie als vrouw, aangezien ik de mogelijkheid tot een kritische houding en individuele ontplooing beschouw als een wezenlijk, onontbeerlijk onderdeel van emancipatie. Ditzelfde geldt voor mijn uitspraak over de zwarte kunstenares [Zanele Muholi], wat in feite kritiek was op de gemakzuchtige houding van de curator ten aanzien van een zwarte kunstenares die haar eigen stereotypering cultiveert en daarmee de gemakzucht van de curator voedt. Ik hoop dus dat we deze discussie gewoon kunnen voeren aangezien ik denk dat ik meer in overeenstemming heb met de revolutionaire feministe dan zij vermoedt. Nog iets mbt feminisme om op te reflecteren: in de laatste aflevering "Stigma" over de Rietveld, zie je heel duidelijk hoe drie volwassen mannen op het podium mij achtereenvolgens proberen duidelijk te maken dat ik niet had moeten zeggen wat ik had gezegd, op mijn inhoudelijke uitleg gaan ze alledrie niet in. De strekking is dat ik het niet had mogen zeggen ook al waren mijn intenties misschien niet slecht, en dat ik provocatief ben. Dit woordgebruik zie ik hier weldegelijk als een betekenisvolle keuze: een vrouw die door drie mannen als provocatief wordt gekenmerkt, en dus haar mond moet houden. Laat dat nu precies het soort gedrag zijn dat echt tekenend is voor het seksisme dat weldegelijk bestaat in onze samenleving, en wat je alleen maar kunt afschudden door er niet van onder de indruk te zijn, eigenzinnig te zijn en onafhankelijk te denken. Alleen dan ben je namelijk baas in eigen hoofd.'' |